Marijke ten Cate
Biografie
Marijke ten Cate illustreerde voor Lemniscaat een aantal prentenboeken, voor ze zich toelegde op haar eigen werken: Waar is mijn sok? en Wie heeft de dikste billen?. Beide zoek-en giechelboeken hebben veel succes bij peuters en kleuters. Daarnaast verschenen bij Lemniscaat de liedjesprentenboeken Joepie Joepie, Slaap kindje slaap en Stille nacht.
Marijke ten Cate schreef de boeken
Marijke ten Cate illustreerde de boeken
Interview
Wil je meer weten over deze maker? Lees hier het interview!
De tijd dat ik dacht dat alles kon. Zoals lopen op water wanneer je je zwembandjes aan de voeten doet in plaats van om je armen. Als ik het moet samenvatten zijn het vooral de herinneringen aan of op het water, met prachtig weer, leuke mensen, veel lachen en lekker eten.
Buiten spelen met mijn allerbeste vriendin Loes. Ik verzon leuke spelletjes en Loes vond alles leuk en grappig. We hebben zoveel lol gehad samen.
Een kracht waarmee ik iedereen van binnenuit heel lief kon maken. En alle pijn van iedereen uit de hele wereld kon oplossen en weghalen.
Aanschuiven bij een deftig diner waar ik Desmond Tutu heb ontmoet. Liever beklim ik met blote handen een berg, dan op te komen draven bij dit soort spannende sociale dingen.
Wakker worden van de zon op mijn gezicht en krekelgeluiden. Me uitrekken en ineens beseffen dat er een lange, vrije, zonnige dag voor me ligt. Dat ik in Italië ben, op een plek waar ik nooit eerder was. Ik spring vol energie zo snel mogelijk met al mijn bepakking op de fiets. In het eerste onbekende gehucht strijk ik neer voor een ontbijt op een terras. Toevallig maken ze daar de lekkerste cappuccino van het hele land. Zo kabbelt deze dag verder, totdat ik uiteindelijk tachtig kilometer verder, volkomen voldaan, mijn tent in rol onder de sterrenhemel. Ik slaap als een bergmarmot.
Alle historische jeugdromans van Thea Beckman.
En toen ik nog kleiner was: Bij uil thuis.
Bij uil thuis. Om de tranenthee en omdat mijn moeder hem zo lekker zielig kon voorlezen.
Die weet ik zo niet. Wel houd ik van een slechterik die niet helemaal slecht is.
Iemand die bijvoorbeeld heel verdrietig blijkt te zijn, in plaats van slecht.
De tuin van mijn Baba van Jordan Scott. Dit is zo mooi en met zoveel gevoel geïllustreerd.
Ik heb heel veel strips getekend en gelezen. En ik heb veel getekend tijdens saaie lessen op de middelbare school. Daarna ging ik naar de kunstacademie. Daar heb ik heel veel geleerd.
Ik krijg inspiratie als ik loop te niksen. Als ik om me heen kijk. Als ik zelf dingen maak zonder doel. Als ik stil ben en alleen. Maar ook wanneer ik op nieuwe plekken kom waar ik nog nooit ben geweest. Ook van andere kunstenaars krijg ik inspiratie.
Ja zeker wel, vaak zat. Vooral bij lange projecten zoals het illustreren van prentenboeken. Als koffie niet meer helpt, weet ik dat het tijd is om weer eens inspiratie op de doen en mezelf even ‘uit te laten’. Dan ga ik dingen doen met veel buiten zijn, vrijheid en actie.
Dat heb ik niet.
Persoonlijk vind ik beginnen aan een nieuw boek altijd het tofste wat je kunt meemaken. De opwinding van iets nieuws! Dat kraakwitte lege papier dat ik mag gaan vullen. De tekst van iemand anders, waar ik tekeningen bij mag verzinnen. Dat is elke keer weer een heel tof idee.
Over een stad of land waar ik langere tijd blijf en de sfeer van het dagelijks leven vastleg.
Op het feit dat ik het heb aangedurfd om voor een leven in de ‘kunst’ te kiezen. En dat ik mijn innerlijke drang om te tekenen en schilderen ben blijven volgen.
Bekijk alle makers
Benieuwd naar de auteurs, illustratoren en vertalers die verbonden zijn aan Uitgeverij Lemniscaat? Wij stellen ze graag aan je voor!