Mijn ideale dag is een dag zonder haast. Met mensen die ik lief vind en ook met even alleen. Met muziek en dansen en druk en glitter en zonnestralen door de bomen (of wind en woeste wolken) en ook even rustig de tijd vergeten en soezen tegen een duin aan.

Een beetje werken maakt me ook blij, dat mag ook op de ideale dag. En toetjes. En dan met zijn allen rondom een vuurtje.

Een plek waar een vuurtje gemaakt kan worden. Een plek in de natuur, niet al te ver van een plek met wat geschiedenis. Liefst in een decadente vorm. Een kasteel of zo.

Een plek waar je de sterren kan zien en waar ze in de supermarkt interessante snoepjes en koekjes hebben die ik nog niet ken.

Heksenkind van Monica Furlong.

Dat weet ik niet meer. Ik stopte mijn emoties weg omdat ik dacht dat ze gênant waren. En nu kan ik me zelfs niet eens meer herinneren bij welk boek ik bijna moest huilen.

Superdom natuurlijk. Boeien dat je moet huilen. Dat betekent dat je iets mooi vindt, dat het je ontroert of dat je het verdrietig vindt. Dat is prima. Niks om je voor te schamen.

Ik denk wel dat ik boeken waarbij je eventueel zou moeten huilen een beetje vermeed. Ik hield van avontuurlijke geschiedenisboeken. Liever niet te veel pijn en drama.

In Harry Potter vind ik ze leuk. Sneep, mysterieus en gothic, maar die is natuurlijk - SPOILERALERT - eigenlijk niet slecht. Sirius Zwarts, blijkt een avontuurlijke moraalgedreven einzelgänger te zijn. En dus ook niet een echte slechterik.

Lucius Malfidus, goed stijlicoon.

Voldemort, maakt van zijn ziel een interessante puzzel.

Van stripboeken zijn de Dark Judges uit Judge Dredd mijn favorieten.

Howl’s Moving Castle van Diana Wynne Jones.

Howl’s Moving Castle! Het is een fijn sprookje en het is rijk aan interessante elementen en personages. Ik ben ook enorm dol op de gelijknamige film van Ghibli. Maar het boek heeft nog veel meer lagen en raakt een stukje werkelijkheid aan. Ik hou ervan als fantasie en realiteit zich mengen. En ik zou denk ik een boek cadeau doen waar ik zelf enorm van hou.

De eerste keer dat ik het wist was in groep 7 of 8, toen er een schoolschrijver langs was geweest op school en we een eigen verhaal gingen maken. Dat had ik toen gekalligrafeerd en met een verluchte beginkapitaal versierd. En ik had er plaatjes bij getekend. (Het ging over een heks in de middeleeuwen, verrassend hè?)

Toen ik in 6 VWO weer zeker wist dat ik illustrator wilde worden, deed ik toelating bij de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU) en maakte ik als profielwerkstuk een prentenboek over Coco Chanel. Mede daardoor werd ik toegelaten op de academie. Er volgden vier rommelige jaren waarin ik veel leerde en veel leerde over wat niet bij mij past. Ik was niet zo heel goed, want ik verloor mijn focus een beetje. Na de academietijd vond ik die langzaam terug en bouwde ik een portfolio op waardoor ik uiteindelijk mijn eerste boekenklus kreeg.

Waarvan niet? Ik hou van mooie dingen, dus die probeer ik heel goed te zien en te onthouden. Ik krijg inspiratie van geschiedenis, verhalen, mooie plekken, indrukwekkend weer. Ik kijk naar alles en verzamel veel, bijvoorbeeld door foto’s te maken en plakboeken te maken. Er zijn ook veel boeken die me inspireren. Bijvoorbeeld boeken over modegeschiedenis, architectuur, culturen en de natuur. En ook ontzettend goede verhalenboeken, waarvan ik leer wat goed werkt bij het vertellen van verhalen.

De aankomst van Shaun Tan is werkelijk in alle opzichten prachtvol. Zo’n goede beeldsequentie. Dit boek heeft geen tekst; in plaats daarvan vertelt het in beeld een verhaal over een gezin dat moet emigreren/vluchten voor oorlog en zo in een voor hen (en ons als kijker) totaal vreemde wereld komt. Ik kan voorlopig denk ik niet uitgepraat raken over dit boek, dus misschien is het beter als je het zelf een keer leest. Als ik zo’n goed boek lees, krijg ik gelijk zin om mijn eigen werk naar een hoger niveau te proberen te tillen.

Verwoed mijn materiaal bij elkaar scharrelen op mijn werkkamertje op zolder. Terug naar beneden voor een groooote kop thee. Eenmaal weer boven erachter komen dat ik wel oortjes heb meegenomen voor muziek, maar de thee ben vergeten.

Beneden toch nog even naar buiten om naar de lucht te kijken. Mooi. Mooi.

Thee mee naar boven. Alles klaarleggen voor mijn illustratieproject en dan toch eerst aan iets anders beginnen.

Zoiets is mijn ritueel. Maar het kan ook zomaar weer helemaal anders lopen.

Ik ga nog even naar beneden, want ik heb zin in een snack.

Tot dusver niet. Ik vind altijd een manier om aan inspiratie te komen. Het komt weleens voor dat ik heel ver ben met een project en dan eigenlijk geen zin meer heb.

Dan moet ik het gewoon leuk maken voor mezelf. Een lekker luisterboek aanzetten en doorploegen maar!

Dat is echt een megaraar verhaal. Maar daar ga ik nog wel wat mee doen, dus daar zeg ik verder niets over.

Er is zo veel tof aan mijn vak! Heb je even? Het eerste waar ik aan dacht was: alle mensen die ik heb mogen ontmoeten. De auteurs met wie ik werk, de auteurs en illustratoren met wie ik niet werk. De mensen van de uitgeverijen en boekhandels en alles ertussenin die zich inzetten voor mooie boeken.

Ik heb zo veel bijzondere mensen ontmoet, dat vind ik echt heel tof.

Het maken van boeken, dat is supersupertof. Dat ik nu een boekenkast heb waarvan al twee planken gevuld zijn met míjn boeken! Onbeschrijfelijk!

De verhalen! Dat ik me zo in een verhaal kan verdiepen, en dat ik dat in beeld mag omzetten, dat voelt zo rijk!

De plekken! Waar ik wel niet allemaal ben geweest dankzij dit beroep! Bijvoorbeeld met de prijsuitreiking van de Boon in Gent. Best wel heel episch.

Ik kan zo nog wel even doorgaan, of zullen we naar de volgende vraag?

Ga eerst maar even plassen, want dit duurt nog wel even.

Korte samenvatting: baljurken, avondzon, waterglitter, orkanen, stormlucht, superstormlucht! Vlindervleugels, donkere bossen, heksenhuizen, kwallen en de maan. Spookkastelen, tovertuinen, diep graven, wegwaaien en schelpen.

Toverboeken, toverjassen, toverschoenen, toverplekken in een toverbos, tovertapijten, tovervogels, toverbloemen en tovertaarten.

De kleuren van de lucht en de zee.

Over dansen en heel hard rennen en over slenteren en over slapen.

Sneeuw, vorst, rijp en ijs. Appeltaart. Chocoladetaart. Taart in het algemeen.

De geschiendenissssssss van van alles! Het liefst met nog meer jurken.

Futuristische steden, ondergrondse tuinen, vliegende eilanden en ruimteschepen.

Over geheime genootschappen, over verdwalen en over je plek vinden.

Ik wil eigenlijk ook iets doen met draken. En meer griezelige dingen.

Ook zou ik best een keer een boek willen maken over boeken maken.

De hoeveelheid mensen die met me willen werken, en daarna nog een keer met me willen werken. En dat mijn boeken niet alleen voor mij, maar ook voor andere mensen echt wat betekenen. Dat is een onwerkelijk gevoel.

Verwondering voor de mooie dingen om zich heen. En ook nieuwsgierigheid. Oei, ik met één ding kiezen, hè? Aah! Eh... doe toch maar verwondering, dan.