Mijn ideale dag begint met een kop koffie (zonder cafeïne) in bed. Die maak ik niet zelf. Ik zet nooit zelf koffie. Ik kan het heus wel, maar daar heb ik gewoon geen zin in. Al dat gedoe. ;) Gelukkig heb ik een man en vriendinnen die de heerlijkste koffie voor mij zetten en daar geniet ik héél erg van. Als mijn koffie goed is, is mijn dag goed. Als ik zonder koffie mijn dag moet beginnen, tsja… dan hang ik een bordje bij de deur van ons huis: betreden op eigen risico. Haha!

Ik hou van Scandinavië en Engeland en China, en ik hou van nog veel meer landen. Het belangrijkste voor mij is dat het er niet te warm is en dat de zee dichtbij is. En als er geen zee is, dan wil ik graag een rivier of een meer of een waterval… maar het liefst toch de zee.

Hasse Simonsdochter van Thea Beckman.

Zó spannend, en Hasse is zo verschrikkelijk dapper. Ook al gebeuren er vreselijke dingen, ik wilde stiekem Hasse zijn.

Om het boek De gebroeders Leeuwenhart van Astrid Lindgren moest ik vreselijk huilen. En toen ik het later als volwassene nog een keer las, huilde ik weer.

Juffrouw Bulstronk uit Matilda. Omdat ze én heel groot én heel dik én heel lelijk én heel sterk én heel grof is, en de allerergste dingen met de kinderen doet. Dat vind ik heel cool. Dat Roald Dahl, de schrijver van Mathilda, haar zo overdreven heeft gemaakt en dat ik het toch.

Alleen op de wereld van Hector Malot.

Dat verschilt per dag. Ik zou gewoon naar de boekhandel gaan en iets moois uitzoeken. Dat kan een prentenboek zijn, of een mooi sprookjesboek, of een lekker dik leesboek waar mijn vriend uren in kan verdwijnen.

Ik denk dat ik altijd al wel wist dat ik schrijver ben.

Als kind schreef ik gewoon in schriften: verhalen en gedichten.

Toen ik ouder werd, schreef ik vooral in mijn dagboek. Ik heb stapels oude dagboeken op mijn schrijfkamer liggen.

En toen ik 43 werd, ben ik naar de Schrijversvakschool gegaan. Dat is een speciale school in Amsterdam waar je alles leert over schrijven.

Maar het allerbelangrijkste is wel: schrijven. Gewoon schrijven. Heel veel schrijven.

Ik krijg vaak inspiratie van gesprekken die ik toevallig hoor. Op straat of tussen kinderen die bij ons thuis spelen. Soms hoeft het maar één woord te zijn, en dan ontstaat er een heel verhaal in mijn hoofd. Films, muziek, natuur, bijzondere kunstwerken en levensverhalen geven me ook veel inspiratie, en natuurlijk mijn eigen leven.

Ik heb heel veel schrijvers die ik bewonder. In het begin keek ik dan vooral naar hun allermooiste boek. Zo wilde ik ook kunnen schrijven! Maar weet je: dat maakte me alleen maar verdrietig, want zo goed werd ik vast nooit… dat dacht ik dan. Toen ben ik gaan kijken naar hoe die schrijvers zich ontwikkeld hebben. Ik las hun allereerste boek, hun tweede, hun derde… enzovoort. En dat gaf me heel veel inzicht in schrijven en ook moed om door te gaan.

Ik schrijf altijd als ik net wakker ben een paar bladzijden vol over alles wat in mij opkomt. Als het schrijven niet lukt, teken ik met krijt. Dat vind ik ook heel fijn. En ik heb een lievelingsgedicht dat ik heel vaak opschrijf, van Mary Oliver. Het heet Mornings at Blackwater en het gaat over je eigen koers varen. Dat is een beetje mijn ochtendgebed.

Als ik die bladzijden af heb, dán ga ik echt schrijven.

Nee, dat heb ik nog nooit echt gehad. Ik heb weleens gehad dat het schrijven een paar weken wat moeilijker ging, maar dan dacht ik gewoon: ik schrijf gewoon door, de mooie woorden en zinnen komen vanzelf wel weer. En dan kwamen ze op een gegeven moment ook! En soms ben ik gewoon moe en moet ik een tijdje uitrusten. Dan neem ik even pauze.

Ik heb een keer een liefdesbrief aan een oude, rimpelige, vieze voet geschreven. Ik heb de brief nog steeds op mijn laptop staan. Het is een heel grappige brief, maar ik laat ’m aan niemand lezen. Haha!

Ik denk dat dat het telefoontje van Jesse Goossens is. Ze belde mij op een zondagavond om te vertellen dat Lemniscaat mijn boek graag wilde uitgeven. Ik heb staan springen en dansen in de woonkamer. ;)

Ik wil graag met mijn zoon een boek maken over zijn geboorteland China en zijn thuisland Nederland. Hem lijkt dat ook heel erg leuk. In de herfst van 2024 zijn we samen naar China gereisd, dus nu hebben we heel veel inspiratie. :)

Ik ben nu het meest trots op dat mijn eerste boek er is. Want een schrijver zonder boek voelt toch een beetje half af. Nu staat mijn boek naast de boeken van Jan Terlouw!

Dat mijn boek bij Lemniscaat een huis heeft gevonden, maakt me ook heel trots. En ik hoop (en denk) dat er nog heel veel gaan volgen.

Volg je hart. Laat je niet van de wijs brengen door de stemmen om je heen of de stemmen in je hoofd. Volg altijd je hart. Als je dat doet, krijg je vleugels.