‘Als we Poppers filosofie beschouwen als een appel, en die van Kuhn als een sinaasappel, dan is Feyerabends pluralisme een hele fruitmand.’
-- André Klukhuhn

Paul Feyerabend (1924-1994) werd beroemd door zijn krachtige kritiek op de ‘grote’ wetenschap en de ‘grote’ filosofie. Hij liet zien dat er niet één weg naar de waarheid is, maar vele wegen; niet één waarheid of één rationaliteit, maar verschillende, wedijverende manieren om naar de wereld te kijken. ‘Anything goes,’ zei hij in zijn hoofdwerk Against Method, waarvan de eerste editie uitkwam in 1975. Met dit boek heeft Feyerabend grote invloed gehad op de moderne wetenschapsfilosofie – sindsdien is op vele academische fronten de aandacht verschoven van de methodologie naar de praktijk. De enige geloofwaardige verklaringen van wetenschappelijke successen zijn historische verklaringen, aldus Feyerabend, en in de kennistheorie moet rationalisme plaatsmaken voor anarchisme.

Voor deze derde en laatste editie van Against Method, die in 1993 verscheen, schreef Feyerabend een nieuw voorwoord en een substantiële inleiding. Verder heeft hij de tekst volledig herzien en vele passages toegevoegd waarin hij ingaat op recente debatten over de wetenschap. Zo dringt hij erop aan dat we naar de stem van de niet-deskundige moeten blijven luisteren. Vele gevaren voor het milieu werden voor het eerst gesignaleerd door mensen die er in de praktijk mee werden geconfronteerd, en niet door wetenschappers. Feyerabends kritiek op wetenschappelijke aanspraken is nog even scherp en toepasselijk als ze altijd is geweest.