Sorry, maar dat boeit toch niemand? Net als alle andere mensen begon ik mijn leven als krijsende baby in een wieg. Ergens. Die plek kon ik niet kiezen. Volgens mij zijn de keuzes in je leven die je wel zelf kunt maken veel belangrijker.

De herinnering aan mijn oudste vriendinnetje Sacha.

Gewoon wat alle kinderen doen: lezen. En fikkies stoken. En brieven schrijven naar de regering over dingen die ik stom vond. Ik kreeg nooit een brief terug terwijl ik best goede ideeën had.

Alleen Samen schrijven. Ik ben zo benieuwd hoe de wereld er over dertig jaar uitziet... Hopelijk maak ik dat nog mee.

In mijn eentje kajakken op het Areola-meer, een vuurtje stoken op een verlaten strandje, zuurdesembroodjes roosteren en goede rode wijn drinken, de hele nacht naar de maan kijken en ’s ochtends door de nevelflarden die boven het water hangen weer naar huis kajakken.