Grijsje
Anke Felix-Faure-de Vries
Grijsje
Auteur
Anke Felix-Faure-de Vries
´Wat mij het meest boeit in boeken zijn menselijke verhoudingen en hoe ze soms op een onbegrijpelijke manier uit de hand kunnen lopen.' Anke de Vries (1936) debuteerde in 1972 met De vleugels van Wouter Pannekoek. Sindsdien schreef ze een groot aantal boeken voor verschillende leeftijden, waaronder Belledonne kamer 16, Het geheim van Mories Besjoer (Zilveren Griffel 1976)en het Kinderboekenweekgeschenk in 1993, Fausto Koppie. Voor uitgeverij Zwijsen maakte ze boeken voor kinderen die net kunnen lezen, en lesboekjes. Veruit haar bekendste boek is Blauwe plekken, dat sinds de verschijning in 1992 nog altijd door veel kinderen gelezen wordt. Haar laatste jeugdroman, De rode handschoen, verscheen in 2000. In 2008 verscheen het prentenboek Raf, geïllustreerd door Charlotte Dematons. Haar werk is in meer dan tien talen verschenen. De boeken van Anke de Vries zijn in twee soorten onder te verdelen: de verhalen die zich in Nederland afspelen en de verhalen die zich in Frankrijk afspelen. Haar Nederlandse jeugdboeken gaan over serieuze onderwerpen als mishandeling, discriminatie, criminaliteit en vluchtelingen. In de boeken die zich in Frankrijk afspelen spelen detective-achtige elementen en het verleden een rol.Anke de Vries woont met haar man in Frankrijk. Ze houdt zich bezig met het maken van collages.
Meer over Anke Felix-Faure-de Vries
Illustrator
Willemien Min
Willemien (1956) werd in Bergen (NH) geboren. Na de avondschool Rijksacademie Amsterdam studeerde ze illustratieve vormgeving aan de Rietveld Academie in Amsterdam (waarvan twee jaar Koninklijke Academie voor Schoone Kunsten in Gent), waar ze les kreeg van Lidia Postma en Thé Tjong-Khing.De vader van Willemien Min was kunstenaar en ze groeide op tussen schilderijen en grote ontwerpen voor muurschilderingen of glas-in-loodramen of mozaïeken. Omdat zij nog zes andere zussen en broers heeft, was het huis waarin ze opgroeide dus aardig vol. Vol leven en vol schilderijen. Vol gesprekken tijdens vaak lange wandelingen met haar vader voorop, die vaak uit z´n hoofd mooie verhalen vertelde. Van voorlezen herinnert zij zich niet veel; maar des te meer van haar vaders verhalen. ´Die werden aan tafel verteld, als hij z´n eten ophad en wij nog treuzelden.´Willemien Min studeerde in 1986 af aan de Rietveld Academie en tijdens haar afstudeerexpositie was al een aantal tekeningen van haar eerste prentenboek te zien: De vogelman. Zij won daarmee in 1989 een plaquette van de Bienále Illustrácii in Bratislava. Ivo de Wijs zette haar tekst op rijm.De eerste illustraties voor haar eerste boek maakte zij in acryl. Voor de prenten in bijvoorbeeld Het keteldier (Anke de Vries) en Klokslag twaalf (Otfried Preussler) maakte ze gebruik van necro-potlood. Haar manier van illustreren is naturalistisch, met verfijnde details en arceringen. Ze plaatst haar illustraties meestal tegen een min of meer lege achtergrond.Sinds 1990 werkt ze aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht als docent basisvaardigheden tekenen/schilderen en illustratieve vormgeving op de afdeling visuele communicatie.Ze woont in een mooie oude stolpboerderij in haar geboortedorp Bergen. Ze keerde terug naar haar geboortehuis na een tijd in het drukke Amsterdam gewoond te hebben en geniet van de rust en het uitzicht op de duinen en de zee.Bron: leesplein.nl
Meer over Willemien MinMeer van deze auteur
