Lynn 2.0
Anke Kranendonk
Lynn gaat op kamp: een vrolijke, herkenbare chaos
De drie Julia’s renden ogenblikkelijk naar de schommels, Natas, Kim en Anneloes kregen als eersten hun tassen en liepen ermee naar het grote terras. Hanneke ging achter hen aan. Marjorie hielp de chauffeur met de etensspullen uitladen. Prem zat al in een boom, Joeri rende achter zijn leren bal aan, Kim gilde dat hij dat goed kon en ging de eetzaal in, Zoë knoopte een gezellige zakdoek om haar hoofd, Fenna sprong naar een tak en slingerde eraan totdat hij afbrak. En als je denkt dat het een losgeslagen zooitje was, die school van ons, dan was dat niet zo. We waren doodgewoon basisschool De Wijnrank op kamp. En in mijn schoenen zaten al wel honderd dennennaalden.
Lynn maakt zich klaar voor de spannendste gebeurtenis van het jaar: het schoolkamp van groep acht. Maar er gebeurt al zoveel in haar leven. Ze krijgt - o nee toch - opeens van die rare vlinders in haar buik als ze aan Joeri denkt. Haar bikini is haar opeens te klein. En tot overmaat van ramp groeien haar tanden recht uit haar bovenkaak.
Op kamp loopt alles uit de hand: het gekonkelfoes, het gekeet en het groepjesgedoe. Lynn weet niet goed wat ze met alle chaos aan moet. Ze wil gewoon Lynn zijn, maar dan nét iets leuker: Lynn 2.0!
Auteur
Anke Kranendonk
Anke Kranendonk werd in 1959 in Baarn geboren. Na de middelbare school verhuisde ze naar Amsterdam en meldde zich aan bij de Sportacademie. ‘Ik moest de hele dag rondjes rennen op het atletiekveld,' vertelt ze. ‘Binnen twee maanden zat ik al in het gips.' Omdat ze niet precies wist wat ze toen wilde gaan doen, besloot ze naar de Pedagogische Academie te gaan om er al lerende achter te komen wat ze echt wilde. Anke vond het leuk om kinderen voor te lezen, met hen te zingen en koekjes te bakken, maar elke dag rekenen vond ze niets - daarin kon ze haar fantasie niet kwijt. Na de Pedagogische Academie volgde ze lessen in het acteervak en in de zangkunst en begon ze direct te spelen in een toneelgezelschap. Ze werkte mee aan verschillende televisieproducties - zoals Buurman Bolle van de VPRO - en richtte haar eigen theatergroep op, ‘Lieve Jan', waarmee ze op alle scholen en in alle theaters van Nederland heeft gespeeld. Anke Kranendonk schrijft haar boeken thuis en soms gaat ze een paar dagen naar het klooster. Daar is het rustig en stil en hoeft ze niet te denken aan koken, boodschappen doen en kinderen naar school brengen. Thuis leest ze over wat ze in het klooster geschreven heeft, werkt het bij en bedenkt hoe het verder moet. Het verzinnen van nieuwe stukken doet ze tijdens het hardlopen of het afwassen - zo werkt ze met haar handen en hoofd tegelijk. In haar verhalen beschrijft Anke Kranendonk op een heel herkenbare manier hoe kinderen denken en voelen. Hoewel ze niet terugschrikt voor zware onderwerpen, is de toon van haar verhalen luchtig. De boeken zetten de lezer aan tot nadenken, maar tegelijkertijd is de stijl humoristisch. Schrijven vindt Anke net een treinreis. Je moet van A naar B. Het is de taak van de schrijver om uit te zoeken hoe dat traject verloopt en wat er allemaal in de wagons komt. In haar hoofd gaat die reis heel snel - ze heeft vaak meteen al een heel verhaal in haar hoofd. Het schrijven zelf gaat langzamer. Maar als de trein eenmaal rijdt, gaat de rest eigenlijk vanzelf. En ze komt onderweg van alles tegen waar ze van tevoren niet aan had gedacht. 'Dat maakt schrijven zo leuk.' Wist je trouwens dat Anke Kranendonk een tijdje de horoscoop in het maandblad Hoe overleef ik? schreef? Voor nog veel meer weetjes en informatie over Anke Kranendonk kun je terecht op haar website. Anke is geadopteerd door Boekhandel Bloemendaal en door Boekhandel Venstra in Amstelveen. In deze winkels kunnen ze je alles over haar vertellen en misschien loop je na een bezoekje wel met een gesigneerd exemplaar de deur uit! Anke is schoolschrijver op een school in Amsterdam.
Meer over Anke Kranendonk