Nog even en ze gaan de rivier op. Kees is wel eens met zijn vader tot hier gevaren. Dan legden ze aan, kochten een ijsje bij de molen en gingen in het gras bij hun bootje zitten. Terwijl ze hun ijsje aten, keken ze naar de grote en kleine boten die over de rivier voeren. Sommigen hadden lawaaierige motoren en veroorzaakten grote golven. En dat lijkt Kees nu zo stoer, dat ze ook gaan varen op de brede rivier tussen alle boten door, over de grote golven.

Kees heeft voor zijn zwemdiploma een bootje gekregen, met een elektrisch motortje eraan. Op een mooie dag stapt hij met Bas - de hond van de buurvrouw - en zijn cavia Hector het bootje in om een tochtje te maken. Liefhebbers zullen de drie vrienden herkennen uit Liever een hond.

Het gaat zo lekker dat Kees besluit om de grote rivier over te steken en een kijkje te nemen aan de andere kant. Daar raakt hij niet alleen betoverd door het meisje met de mooiste haren van de wereld, hij ontmoet er ook mevrouw Kooistra, een oude dame die een beetje in de war, is maar best een ijsje lust. Dus laadt Kees ook haar in de boot. Wat hij niet weet, is dat inmiddels iedereen op zoek is, naar hem én naar mevrouw Kooistra.

Een heerlijke, onvervalste Kranendonk, die je met een glimlach op je gezicht - alsof de zon erop schijnt - aan één stuk door wil (voor)lezen. De prachtige illustraties van Annemarie van Haeringen versterken dat gevoel alleen maar.