Vliegen. Ik zou overal heen willen vliegen, snel en sierlijk, en alles kunnen overzien.

Twee kinderen krijgen: je weet niet wie ze zijn en je haalt ze voor je leven lang in huis.

De brief voor de koning van Tonke Dragt.

Alleen op de wereld van Hector Malot.

Dat weet ik echt niet, maar ik ben dol op slechteriken in boeken! Lekker spannend!

De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane van Kate DiCamillo, omdat ik niet verwacht had dat dit konijn me zoveel kon schelen en het me aan het huilen maakte. En verder alle boeken van John Green, omdat die zo prachtig zijn.

Vanaf het eerste moment dat ik me kan herinneren, heel jong.

Ik ben meteen begonnen met verhalen schrijven in een schriftje. En met veel boeken lezen. Toen ik volwassen was, heb ik een paar opleidingen gedaan die je een schrijver maken.

Van alles. De lucht, een blaadje, de wolken, een theelepel, een vork, mijn neefjes, een gedachte, iets dat ik lees, iets dat ik zie; bijvoorbeeld iemand op een bankje in het park, museumbezoek, film, boeken, gedichten. Muziek. Gesprekken.

Ik ben altijd blij als ik een goed of mooi of spannend boek lees van een andere schrijver: blij dat het boek bestaat en blij dat iedereen het kan lezen.

Nee, maar als ik aan het schrijven ben en het gaat lekker, dan houd ik wel dezelfde broek aan – de hele tijd. Of tijdens het schrijven over een boek over Mexico, droeg ik steeds het armbandje dat ik er kocht.

Dagdromen en niet opgeven.

Ik heb een keer een verhaal geschreven over kinderen die een hondenhotel open moesten houden, nadat hun ouders ziek waren geworden.

Het leek een simpel verhaal, maar ik kwam er niet uit.

Als schrijver zijn dat best veel dingen. Ik heb gereisd doordat ik schrijf: naar Duitsland, naar Italië̈, naar Suriname, naar België̈, naar Mexico, Brazilië.  En dat ik een keer de Gouden Griffel heb gewonnen was ook wel erg tof.

Ik wil een spannend boek schrijven over een kasteel waar rondleidingen worden gehouden. In dat kasteel spookt het. De vader van de hoofdpersoon moet de laatste rondleiding geven voor het kasteel voor altijd sluit. Er komen een paar heel belangrijke mensen de rondleiding volgen. Maar op de dag zelf is de vader ziek en gaat de zoon: hij kan de groep met de belangrijke mensen niet laten vallen. Hij maakt daar iets ongelofelijks mee.

Er zitten een paar ideeën in die ook in het hondenhotel-boek zaten, maar is ook weer heel anders.

Dat ik leef als een schrijver, dat ik elke dag schrijf, dat het gelukt is om boeken uit te geven, dat mijn boeken in de winkel liggen: daar ben ik het meest trots op.

Dat het leven de moeite waard is en dat je bang mag zijn maar dat je enge dingen toch moet doen.