Dyscalculie is een stoornis die niet in een enkelvoudig theoretisch kader is te vatten. Het is een dynamisch ontwikkelingsprobleem dat vanuit verschillende en elkaar aanvullende theorieën is te benaderen. Dit vraagt van de professional in de praktijk om gedegen achtergrondkennis, niet in de vorm van dogma’s, maar van betrouwbare gegevens uit empirisch onderzoek die in de eigen beslissingen op bruikbaarheid en toepasbaarheid zijn mee te wegen. Sinds de eerste druk van Rekenproblemen en Dyscalculie (Ruijssenaars, van Luit & van Lieshout, 2004) is er heel veel veranderd in het vakgebied. Er is een grote stroom aan wetenschappelijk onderzoek tot stand gekomen met nieuwe oriëntaties. Om het overzicht van alle ontwikkelingen en resultaten te behouden is de samenwerkende auteursgroep verder uitgebreid en deze samenwerking heeft geleid tot een volledig herschreven handboek over dyscalculie en rekenproblemen. Een standaardwerk voor iedereen die met dit aspect van het onderwijs te maken heeft.